De hond en de kou

Oh wat was het koud! Het was wel min vijf en op het water lag een dun laagje ijs en de bomen zagen wit van de rijp. Het was echt zo’n dag dat de mensen liever niet naar buiten gingen, zo koud was het. Maar er was niets aan te doen en iedereen moest er vroeg of laat toch aan geloven. Sommige mensen moesten naar hun werk, sommige mensen moesten naar school en weer anderen moesten naar buiten om de hond uit te laten en die hond is waar het in dit zeer korte verhaal over gaat. Het was namelijk zo dat die hond werd uitgelaten in de buurt van het Muiderpoortstation. Vanuit de verte kon je de twee al zien lopen, het baasje en de hond, ze waren van plan het zebrapad over te steken dat over het fietspad lag. En toen gebeurde het! Het baasje wilde wel verder maar dat kon niet want de hond deed: een plas. Midden op het fietspad! En het was een lánge plas! Het was zo’n lange plas dat er zich op het fietspad zelfs een plas vormde waarop je met een beetje geduld nog kon schaatsen ook. De hond zat er maar en liet het rustig lopen en de fietsers maakten een bocht en het baasje stond erbij en keek ernaar en riep tegen alle fietsers van sorry sorry sorry! Maar iedere sorry was er een teveel want eigenlijk vonden alle mensen dit een geweldig vermakelijk beeld, waardoor ze de kou in één klap waren vergeten en hardop lachend doortrapten. En zo zie je maar dat er eigenlijk maar weinig voor nodig is om de mensen wat vrolijker te maken!