De Multivlaai

Iedere werkdag fiets ik ‘s ochtends tussen acht en kwart over acht langs de Multivlaai en iedere dag neem ik mezelf voor een stukje over te schrijven over dit groen-bruine bastion van zoete degelijkheid met Limburgse bodem. Deze franchisebakker intrigeert me namelijk mateloos, iedere dag weer.

Ik ben zelf nog nooit in een Multivlaai geweest. Ik kom er ook zelden een tegen. Vroeger hadden we een Multivlaai in Hoogeveen maar daar gingen we nooit heen omdat wij, de familie Luppes, de taarten en lekkernijen van de Hema verkozen boven die van de Multivlaai. Ik vind de Multivlaai ook helemaal niet passen in Amsterdam, het is meer iets voor Houten of Zutphen of Winschoten of een andere provincieplaats waar het zo lekker rustig wonen is.

Wat is de Multivlaai? De naam zegt het eigenlijk al: het is een winkel met een ruim assortiment aan vlaaien, al kan multi net zo goed twee zijn, maar ik fiets dus vaak langs zo’n zaak en dan vang ik een glimp op van minstens twintig verschillende multivlaaien dus ik denk dat het woord multi in dit geval wel gerechtvaardigd is. De Multivlaai doet in vlaaien, taarten en gebak. Ook zo’n fijn Hollands woord: gebak.

Is er één jarig, dan is er een multivlaai. Of beter: dan zijn er twee multivlaaien. Een multivlaai komt zelden alleen, hoe klein het te trakteren gezelschap ook is, en als er twee multivlaaien zijn is er altijd eentje met wat excuusfruit en eentje met vooral veel chocola en slagroom, waar met name dames dan verlekkerd naar staan te kijken maar uiteindelijk wel zeggen dat ze maar een klein stukje willen want ik moet straks ook nog lunchen en anders vliegt het erbij want ja het is net een pakje boter dat je opeet net als een Magnum wist je dat wel?

Heel Nederland weet ook hoe hij smaakt, de multivlaai, hij smaakt overal hetzelfde, naar even snel de auto parkeren, de knipperlichten aan en een vlugge bestelling, naar twee groene dozen in een kreukelige plastic zak, naar iets te hard remmen en slagroom tegen het karton, naar even een mes zoeken en iemand anders die met kartonnen bordjes aan komt zetten. Hij smaakt naar gefeliciteerd, naar de drie vluchtige kussen die je móet ondergaan, zonder drie kussen geen multivlaai, het is de prijs die je betaalt voor een hapje Hollandse traktatie, voor niet bijzonder maar wel altijd lekker.

Maar daarvoor ga ik dus gewoon naar de Hema.