De Oude Meerdijk

We gingen naar FC Emmen toe. Over de A37 en dan bij Klazienaveen eraf. De stadionlampen al van ver te zien, hoog torenden ze uit boven donker Drenthe. Parkeren mocht op het gras of gewoon op de parkeerplaats. De Oude Meerdijk. Mensen op fietsen en met auto’s. Bekenden worden gegroet. Moi, moi, hoe ist, goed, met jou, ook goed, mooi zo, joo en dat is precies waarom ik zo van de Drent hou. Munten halen, één euro vijfentwintig per stuk. In de rij voor het drankenloket. Kleine bier twee vijftig, fris (cola, sinas, appelsap etc) ook. Koffie en thee uit thermoskannen, dat is hoe het hier werkt en dat is mooi. Het gaat bijna beginnen. Op Fietse uit de speakers, daar zijn de boerenjongens met hun vlaggen, daar zijn de spelers met rugnummers van 1 tot en met 87. Emmen tegen Fortuna. Niet groots en weinig meeslepend. Gemiste kansen, domme fouten, één nul achter in de slotfase en de Drent wist genoeg. Nabeschouwen tussen de pisbakken: het was niet best en ze moeten die bal er gewoon eens inschieten en moejje nog bier? Niemand hoefde meer. Het nederige lot omarmend ging men rustig huiswaarts. De nacht was nog lang.