Overpeinzingen
De trein die op tijd was.
De mondkapjes bij iedereen behalve één.
De jongen op de fiets die voor ingang van de Albert Heijn achterna werd gezeten door een jongen met een stok.
De man die zijn sudoku maakte en daardoor bijna vergat uit te stappen.
De lichtbak met daarop de woorden Koffie Patat Milkshakes Softijs.
Het op fietspadasfalt geschilderde woord Vrijmetselaarsfeestje.
De vrouw die op een bankje zat om naar de Oostvaardersplassen te kijken
De ondergaande zon, de opkomende mist, het grazende wild.
Lelystad.
Alle mensen in de trein.
De pushmeldingen op hun telefoons met de cijfers, de vaccins, de leugens, de waarheden.
De Top 2000 met Danny Vera op 1.
De schrijver die niet wist welke kant dit op ging, behalve naar Zwolle en Meppel en dan zien we wel weer.
De schrijver die twijfelde over de titel schrijver, want wanneer ben je een schrijver.
De weilanden, de windmolens, de sloten.
Het grote niets.
Het land van alles kan, maar… maar.
De twijfels, de zorgen, het vertrouwen.
Het leven in het kort.
En er nog lang niet zijn.
