SRV

Over het algemeen heb ik een geheugen om u tegen te zeggen. Er is niets mis mee, ik kan de gekste details opnoemen over allerlei zaken die zich in lang vervlogen tijden afspeelden. Voorbeelden zullen jullie niets zeggen, neem het maar gewoon van mij aan, ik ben tenslotte de schrijver van dit stuk en wat geschreven staat is veelal waar.

Terug naar mijn geheugen, dat mij op dit moment flink in de steek laat. Ik zit namelijk al een poosje met een SRV-wagen in mijn hoofd.

Een SRV-wagen?

Een SRV-wagen.

De melkboer, in de volksmond. Een kleine supermarkt op wielen. Een rijdende AH-to-Go. De naam staat voor ‘Samen Rationeel Verkopen’, hoewel men later aangaf dat het ging om de eerste drie medeklinkers uit het woord ‘SeRVice’. Ja, Wikipedia weet veel, ook dat SRV in 1966 is ontstaan uit een samenwerking van een aantal groothandels. In 1970 reden er tweeduizend van die karren rond, tegenwoordig nog maar een stuk of tweehonderd, en dan zijn het ook nog eens voornamelijk ouderen in kleine dorpen die er gebruik van maken.

Een aflopende zaak, kun je wel stellen.

Maar laatst zag ik er dus eentje, en daar was ik dusdanig van onder de indruk dat ik op dat moment dacht: dit moet ik onthouden. En zo komen we op het kritieke punt: ik weet nog wel dat ik een SRV-wagen heb gezien, maar ik kan me niet meer voor de geest halen waar dat was.

Ja, in een klein dorp. En de zon scheen, dat weet ik ook nog. Het was een mooie, stralende dag en de witte wagen stond stil voor een paar kleine huisjes. Een gezellig straatje, vond ik, hoewel er geen volk op de been was en de SRV-man zelf (het zijn toch altijd mannen die die wagens besturen) heb ik ook niet gezien.

Het kan zijn dat ik hem heb zien staan in Waverveen, net na de brug, als je de Ronde Hoep verlaat en de provincie Utrecht inslaat. Het heuveltje af, de Hoofdweg op en dan aan de rechterhand. Kleine huisjes, ik fietste er laatst langs op een stralende dag: zou kunnen.

Het kan ook zijn dat ik hem ergens in Drenthe heb gezien, toen ik een eindje aan het rijden was en uiteindelijk in het plaatje Amen belandde. Daar in Amen stond hij zeker niet en ook niet in Orvelte of Grolloo, maar misschien was het Witteveen of Zwiggelte, waar mannen in oranje overalls overigens glasvezelkabels aan het leggen waren.

Tsja. Zeg het maar.

Ach, de melkboer en zijn uitstervend beroep. Ik zal zo nu en dan aan hem blijven denken. Ja, denkend aan Holland zie ik een blinkende SRV-wagen traag door oneindig laagland gaan. Waar kwam hij vandaan, waar gaat hij naartoe: wie het weet mag het zeggen.