Stormy Weather

Hij stond te wachten en zij kwam aan. Hij in een zwarte v-hals, een zwart sportbroekje en zwarte schoenen van een ondefinieerbaar merk. Zij met een zachte blauwe broek en een shirtje die je in de goedkopere rekken van modehuizen in provinciesteden vindt.

Zij liep op krukken en stuntelde zich door de poortjes. Hij, in afwachting van, haalde een hand door zijn toch al warrige haar, plukte wat aan zijn shirt en hing zijn zilveren ketting recht.

Hij wilde haar kussen maar omdat er nog een mondkapje voor haar mond zat werd het een knuffel, een lange, ongemakkelijke, liefdevolle knuffel van twee jonge mensen in een fase die we met zijn allen ontluikende liefde zijn gaan noemen.

Toen ging het mondkapje af en werd er gekust. Ik luisterde naar Etta James en Stormy Weather.

Don’t know why

There’s no sun up in the sky

Stormy weather

Since my man and I ain’t together

Keeps raining all of the time

Ze zong over alles wat er niet was. Er klonk een fluit en deuren sloten. Hij en zij bleven staan, boven de trap. Ze hoefden nog even nergens heen. En haal dat ontluikende trouwens maar weg.